Aloe

Ta roślina nie potrzebuje zbędnego przedsawiania, zna ją każdy, wielu zapewne ma ją w domu. Dzisiaj zapraszam do poznania właściwości tejże rośliny!

Aloes (Aloë L.) –rodzaj jednoliściennych sukulentów liściowych. Liczy 330–400 gatunków (różnice zależą od ujęcia systematycznego taksonów). Należą do niego formy drzewiaste, krzewiaste, byliny, niekiedy liany. Zasięg występowania roślin z tego rodzaju obejmuje Półwysep Arabski, Afrykę i Madagaskar. Gatunkiem typowym jest Aloë perfoliata

Morfologia

Pokrój

Mają rozgałęzione lub nierozgałęzione pędy zakończone rozetą mięsistych liści zawierających żółtawy lub brązowawy sok mleczny.

Liście

Mięsiste, najczęściej z woskowatym nalotem, brzegiem kolczaste, umieszczone w przyziemnych rozetkach.

Kwiaty

Długi, czerwony, żółty lub pomarańczowy okwiat, bogaty w nektar, zebrany w grono. Zapylany przez ptaki. Niekiedy kwiaty są dwubarwne. Powtarzające się kwitnienie odróżnia aloesy od podobnych do nich agaw, które kwitną raz w życiu i zamierają.

Owoc

Torebka.

Aloes (zarówno jego miąższ, jak i sok świeży lub stężały po wysuszeniu, tzw. alona, a także żel, czyli miąższ po wypłukaniu z niego soku) jest bardzo ceniony jako lek i doskonały kosmetyk.
Aloes zawiera wyjątkowo bogatą kompozycję związków i substancji, które wzajemnie się uzupełniają i wzmacniają swoje działanie. Są w nich wszystkie witaminy rozpuszczalne w wodzie, liczne minerały -; m.in. pierwiastki śladowe - enzymy, kwasy organiczne, olejki lotne. W liściach znajduje się 18 z 22 aminokwasów występujących w ludzkim organizmie, a wśród nich jest 7 z 8 aminokwasów egzogennych, których organizm nie może wytworzyć, a które są konieczne do prawidłowej produkcji białka. I wreszcie, są w nich także związki o właściwościach biostymulujących, pobudzających układ immunologiczny.

Aloes poprawia odporność

Aloes dostarcza łatwo przyswajalnych witamin i minerałów, a ponadto mukopolisacharydów (m.in. acemannanu i glukomannanu), które pobudzają aktywność makrofagów niszczących bakterie i wirusy. Zwiększają też ilość substancji stymulujących układ immunologiczny. Poprawić odporność i wzmocnić organizm po chorobie pomogą np. soki i nalewki z aloesu.

Aloes chroni dziąsła

Aloes ma działanie bakteriobójcze, ogranicza także liczbę wirusów i chorobotwórczych grzybów, a jednocześnie pobudza regenerację błon śluzowych i naskórka. Pasta do zębów z dodatkiem aloesu pomaga więc leczyć podrażnienia i stany zapalne dziąseł.

Aloes nawilża i regeneruje skórę

Aloes głęboko i bardzo szybko wnika w tkanki - wchłania się 4 razy szybciej niż woda - a ponadto zapewnia utrzymanie prawidłowego nawodnienia skóry przez długi czas. Oczyszcza, ujędrnia i regeneruje naskórek oraz poprawia miejscowe krążenie krwi. Dostarcza antyoksydanty pomagające zwalczać wolne rodniki odpowiedzialne za starzenie się skóry. Ma naturalne filtry chroniące skórę przed szkodliwym działaniem promieniowania UV. Mając cerę suchą, warto więc stosować kremy z aloesem.

Aloes łagodzi podrażnienia skóry

Aloes pomaga utrzymać na skórze lekko kwaśny odczyn, przez co staje się ona odporniejsza na różnego rodzaju podrażnienia. Ponadto zawiera enzymy przyśpieszające regenerację naskórka oraz aloektynę działającą przeciwzapalnie. Dlatego kosmetyki z wyciągiem z aloesu są doskonałe dla skóry wrażliwej oraz trądzikowej.

Aloes przyśpiesza gojenie się ran

Aloes aktywizuje fibroblasty (komórki tkanki łącznej) odpowiedzialne za gojenie się skóry i błon śluzowych. Poza tym ma działanie antyseptyczne, a dodatkowo łagodzi ból, swędzenie i obrzęk w miejscu zranienia. Wystarczy przyłożyć do rany przekrojony liść.

Aloes ochrania żołądek

Aloes hamuje wydzielanie kwasu solnego i pepsyny, substancji działających drażniąco na uszkodzoną śluzówkę żołądka, przez co ułatwia jej gojenie. Ponadto normalizuje pH żołądka na poziomie ok. 5,5 i niszczy drobnoustroje wywołujące stany zapalne. Wrzodowcom poleca się preparaty zawierające miąższ i żel aloesowy.

Aloes pomaga w zaparciach

W skórce pokrywającej liście aloesu znajdują się substancje o silnych właściwościach przeczyszczających – aloina i emodyna (duża porcja miazgi z liści może być niebezpieczna dla zdrowia). Niewielkie ilości tych substancji zawiera także sok. Są również w aptecznych preparatach przeczyszczających.

Aloes usprawnia trawienie

Aloes ma naturalne właściwości oczyszczające, redukuje niepożądane drobnoustroje w przewodzie pokarmowym i rewitalizuje prawidłową florę bakteryjną. Usprawnia funkcjonowanie jelit i przywraca równowagę kwasowo-zasadową w organizmie zakłóconą nieprawidłową dietą. Przy zaburzeniach trawienia warto regularnie zażywać miąższ aloesowy.

Aloes wzmacnia włosy

Aloes przyśpiesza krążenie krwi w drobnych naczyniach znajdujących się w skórze i jednocześnie dostarcza bogatą gamę witamin i minerałów. W rezultacie skóra głowy i cebulki włosowe są lepiej odżywione, a włosy mocniejsze, dlatego aloes bywa składnikiem odżywek i szamponów.

Aloes obniża poziom cukru we krwi

Aloes zawiera aktywne związki – wielocukry, a także witaminy i minerały (włącznie z chromem) oraz saponiny, B-sitosterol, kwasy salicylowe i aminokwasy - które zmniejszają poziom glukozy na czczo o ponad 100 mg/dl. Stwierdzono również, że u chorych z cukrzycą typu II preparaty aloesowe obniżają poziom trójglicerydów.

Ciekawostki:

Obecność w kulturze

·Pochodzące z liści aloesów substancje Żydzi używali do balsamowania ciał. Jest o tym mowa w, na przykład, Ewangelii Jana (19,39-40):Przybył również i Nikodem, ten, który po raz pierwszy przyszedł do Jezusa w nocy i przyniósł ok. stu funtów mieszaniny mirry i aloesu. Zabrali więc ciało Jezusa i obwiązali je w płótna razem z wonnościami, stosownie do żydowskiego sposobu grzebania zmarłych. Używano w tym celu aloesu zwyczajnego i aloesu sokotrzańskiego.

·W czasach starożytnych żywicę aloesu ścierano na proszek i sporządzano z niej pachnidło, używane do skrapiania pościeli i odzieży oraz całunów pogrzebowych. Dodawana była także do stosów, na których palono ciała. Juliusz Słowacki w wierszu Testament mój pisze: „Niech przyjaciele moi w nocy się zgromadzą – i biedne serce moje spalą w aloesie”.

·Rasarnawa, dzieło hinduistycznej alchemii tantrycznej (rasajany) datowane na około XI wiek n.e. zapewnia, że rytuał wielbienia Śiwy z użyciem drzewa sandałowego, aloesu, kamfory i szafranu prowadzi do osiągnięcia śiwaloki – nieba boga Śiwy.